Mehemed Tan: Gorbihuştî ji Gorê Rabû û Vegot

Mehemed Tan: Gorbihuştî Ji Gorê Rabû û Vegot

– Îxanet çi ye mîrê min?

– Tu ew kewê dibîne(?), rê nizane û ser vî halê xwe hevalê xwe bi xwe re dibe ser dehfikê. Dehfik li ser rêya nezanan tê danîn. Îxanet jî payîtexta ‘nezanî-neyarî-jibîrkirin’ê ye. Yê jibîrdike naxwîne, yê naxwîne nezan e û yê nezan dibê qey ez şêr im, şêrê îro neyarê siberojê ne…

– Neyarî , nezanî çima mîr , çi ji me re tîne ?

– Bawer neke ev ne qeder e, ne li eniya me û ne li tu deverê nanivîsîne…

– Dê em çi bikin?

– BIXWÎNE û rêya xwe zanî be, felsefe xwendin û ji parzinandina xwendinê rê zanîn e.

Bi hawayekî nûjen honandina Qeder, Nezanî û Mirinê ji devê kevnefeylozofan;

Piştî her têkçûyînê-qewimînê di hişê min de helbestgotineke S. Temoyî- vedigerim ser çar prensîbên felsefeyê:

1) LOCKE: Qeder ; ji mêj ve ‘tabûla rasa’…

2) GORGÎAS: Nezanî; tişteke rast nîn e, hebe jî nayê zanîn …

3) HERAKLÎTOUS : (bêfelsefebûnî);

Ji ber vê li çemên Kurdistanê mirin gelek car e, lê di eynî çemî de serî şuştin carekê ye…

4) EPÎKÛR: Mirin; Ji bo miroven zanyar ji mirinê tirsîn bêwate ye, heta ku em hebin mirin nîn e, mirin hat em hebin nîn e …

Mehemed TAN / 05.03.2016